Wie van snelle spanning en gruwelijke misdaden houdt, kan deze recensie overslaan. Dit gaat over een verhaal dat zich voortsleept als een lange lome zomerdag.
Er worden moorden gepleegd en een puber blijkt er meer van te weten. Alleen ... zij is te getraumatiseerd om haar verhaal te kunnen doen.
Het is razend knap hoe Wright je meeneemt in de Texaanse hitte en je het gevoel geeft dat je - bevangen door de warmte - niet vooruit komt. Daarnaast vond ik - liefhebster van snelle actie en 'fast paced' vertelstijlen die je de adem benemen - het ook mateloos irritant. Het kwam maar niet vooruit. Hoofdpersoon Biscuit sleurde, zeulde en zwoegde maar voort. En dan ... plotseling, aan het eind, als een deus ex machine komt de aap uit de mouw. Niet helemaal mijn stijl, maar wel heel goed uitgevoerd.